عشق تنها مرهمی ست که تمامی زخمهای جان را شفا می دهد. هر بار که جانی خسته و از ره مانده را مرهم عشق گذاردند، بی درنگ نشاط و شادابی دوباره ای پیدا کرد و زندگی را بهاری برای خود برگزید. اما چرا این اکسیر عظیم در گوهر عشق نفهته است؟ چگونه است که تمامی دردها و رنجها با اولین نگاه عشق به زانو در می آیند؟ چون عشق تمام وجود خود را خالصانه برای رسیدن به مقصود فدا می کند، بدون هیچ چشم داشتی. این عشق است که برای هدف خود سر از پا نمی شناسد و .....